ROZDZIAŁ 51

- Nikola! – usłyszałam krzyk Pauli gdy szliśmy z Victorem przez parking. Odwróciliśmy się i zobaczyłam wariatkę biegnącą do nas. Wpadła na mnie i Victora mocno nas ściskając.

- Jak ja się za wami stęskniłam – powiedziała z szerokim uśmiechem.

- Przecież nie było nas tylko przez weekend. A gdzie Susan?

- Już na hali. Trener wezwał ją wcześniej.

- Nie wiesz o co chodzi?

- Nie mam pojęcia. Kilka innych też poprosił. Chodźmy to się przekonamy.

Poszła z Victorem na salę, a ja skierowałam się do szatni. Miałam nadzieję, że nie pomyliły mi się godziny treningu ponieważ wszystkie dziewczyny już były. Idąc związałam włosy i weszłam na salę. Oprócz drużyny było tam również dużo mężczyzn. Victor stał i gadał z Marco, a Paulina pisała w zeszycie. Podeszłam do Susan?

- Co się dzieje?                 

- Wybierają dziewczyny do reprezentacji.

- No to fajnie. Rozgrzewałyście się już?

- Tak – odpowiedziała wpatrzona w Paulinę.

Zaczęłam robić kółka, po czym zeszłam na bok rozgrzewać poszczególne partie ciała. Następnie wzięłam piłkę i zaczęłam zagrywać. Dziewczyny właśnie dzieliły się na drużyny.

- Nikola jesteś z nami. – powiedziała Susan podając mi piłkę żebym zaczęła. Piłka zatrzymała się na siatce. Świetnie. Panowie bacznie oglądali nasze poczynania.

- Ile dziewczyn w sumie potrzebują? – spytałam Marine gdy czekałyśmy na piłkę od przeciwniczek.

- Nie wiem. Szukają do Włoch, Turcji, USA no i Polski.

Nasza drużyna była bogata jeśli chodzi o zagraniczne siatkarki. Byłam ciekawa który to polski trener. Znałam z nazwiska ale nie kojarzyłam. Zresztą nie za bardzo mnie to interesowało. Camilla odebrała piłkę od przeciwniczek, po czym Marina mi wystawiła i mocno zaatakowałam.

- Przekroczona linia trzeciego metra – powiedziała Julia jadowicie. Spojrzałam na trenera który przyznał jej rację. Co za pinda; dumnie jak paw poszła serwować. Strzeliła w siatkę. Stwierdziłam, że nie będę się zniżać do jej poziomu i nie skomentuje tego. Zresztą i tak wygrywałyśmy więc nie było sensu.

Pokonałyśmy Julie i jej wybranki szybkim 3:0. Padłam na boisko.

- Jak było na weselu? – spytała Susan.

- Oprócz tego, że zrobili z Bartmanów i nas pośmiewisko to całkiem znośnie. Nie pamiętam za wiele. Oprócz tego – powiedziałam odwracając głowę.

Zaczęła się śmiać.

- To nieźle. A jak reszta?

- Dobrze. Już za nimi tęsknie. A tu co było ciekawego?

Na policzki wystąpiły jej głębokie rumieńce.

- Susan, co ja widzę. Ty się rumienisz.

- Proszę o uwagę – przerwał nam Marco wybawiając ją z tej rozmowy. – Nikola, chciałbym ci kogoś przedstawić. Trener Piotr Makowski - trener polek i trener Fabio Bonte – trener włoszek. A to jest Nikola Nowakowska-Jones, nasza kapitan.

- Witam – przywitaliśmy się.

- Obaj panowie chcą cię w drużynie na ten sezon – spojrzałam na niego zdziwiona. Chłopaki wywołali wilka z lasu.

- Do kiedy mam zdecydować?

- Jak najszybciej. Przekażemy informacje reszcie i chcemy usłyszeć od ciebie odpowiedź.

Poszłam pochodzić wokół boiska. Byłam Polką i chciałam grać w tej drużynie narodowej. Ale z nimi nie miałam szans na zdobycie czegokolwiek. Wzięłam piłkę z kosza i odbijając chodziłam dalej. Co robić: wybrać sercem czy rozumem. Ślub z Amerykaninem z obywatelstwem włoskim nie uczynił mnie wcale włoszką. Podeszłam do Pauliny.

- Polska czy Włochy?

- Polska - powiedziała na odczepnego.

Wróciłam do trenerów.

- Polska.

- Wybierasz to od murowanego sukcesu włoszek?

- Skąd pan jest tego taki pewny? – spytałam trochę wkurzona.

- Czekamy na to od 12 lat.

- A my od zawsze – powiedział pan Piotr.

- Jeszcze zobaczymy – powiedziałam tak samo jadowicie jak wcześnie Julia.

- Jestem Piotr i mam nadzieję że będzie nam się miło razem pracować.

- Też mam taką nadzieję – powiedziałam ściskając mu dłoń. Szczegóły miał mi przekazywać klub. Podeszłam do Susan.

- I jak?

- Polska.

Nagle zrobiła się smutna.

- O nie. Będziemy musiały grać przeciwko sobie.

- Taki jest sport. Damy radę – powiedziałam przytulając ją.

Victor musiał zostać na spotkaniu, więc do domu wracałam sama.

- Hej – powiedziałam dzwoniąc do Kurka.

- Cześć. Co tam słychać?

- Dzwonię ci powiedzieć, że marzenia się spełniają.

- Yy nie kapuje?

- Wkrótce się dowiesz. Pa Kuraś. – powiedziałam rozłączając się. Włączyłam swojego lapka i zaczęłam uzupełniać informacje. Bardzo mało wiedziałam o kobiecej siatkówce narodowej; o mężczyzn trochę więcej. Pamiętałam tylko jak Piotrek często wyjeżdżał. Wpisałam w Google odpowiednie zagadnienie i po chwil dowiedziałam się, że będę grać naprzeciwko USA, czyli Susan. 

Zamknęłam laptopa i zeszłam na dół. Zrobiłam sobie kawę i wróciłam do sypialni, po czym wyszłam przez balkon i zeszłam do ogrodu. Na polach sporo osób grało w golfa. Oglądałam ich poczynania siedząc na leżaku.

- Nikola? – usłyszałam Victora kilkanaście minut później. Wstałam i poszłam do domu. Siedział na łóżku, więc wpakowałam mu się na kolana i objęłam za szyje.

- Jak było?

- W porządku. Właściwie to za miesiąc muszę jechać do domu do Stanów.

- Ale wtedy gramy mecz rewanżowy z Trentino. No i Zbyszek z Kasztanową mają być u nas.

- Wiem. Ale muszę jechać. Może uda mi się zabrać rodziców ze sobą. Wtedy ich poznasz.

- Jakoś wytrzymam – powiedziałam smutno.

- Jadłaś coś?

- Nie. Czekałam na ciebie.

 Zabrał mnie do kuchni po czym robiliśmy razem spaghetti.

- Jedziesz ze mną do Pauliny? – stałam przy zlewie zmywając naczynia, a Victor stał przytulony do mnie i skutecznie mnie rozpraszał.

- Mogę jechać. Musze porozmawiać z Susan.

- Po co właściwie jedziesz do USA?

- To nic takiego. Zarząd szuka nowego trenera do męskiej reprezentacji. I przyjęli moją kandydaturę.

W tym momencie opadła mi szczęka.

- No nie patrz tak na mnie.

- Kiedy miałeś zamiar mi powiedzieć?- spytałam odwracając się i kładąc dłonie na biodrach.

- Nikola daj spokój. Nie wiedziałem czy coś z tego wyjdzie. Chyba nie jesteś na mnie zła, że mnie przyjęli.

- Nie. Jestem zła bo nie mówisz mi o tak ważnych rzeczach.

Odwróciłam się żeby dokończyć zmywać.

- Jest coś jeszcze czego mi nie powiedziałeś?

- Nie – odpowiedział stając koło mnie. Zakręciłam kran i poszłam na górę.

- Nikola porozmawiaj ze mną – powiedział głośno.

Zaczynało robić się niebezpiecznie.

- Ale o czym. To ty mi nie mówisz wszystkiego. I nie podnoś na mnie głosu! - krzyknęłam z sypialni sama robiąc to co on przed chwilą. Stanęłam przy oknie patrząc na obcych mi ludzi.

- Nik – usłyszałam jego cichy głos – Przepraszam. Ale nie chciałem ci mówić i potem wszystkiego odwoływać. Nie chciałem robić nam nadziei. Położył dłoń na moim ramieniu, ale ja odsunęłam się. Oparłam głowę o chłodną szybę. Zostawił mnie w spokoju i usiadł na łóżku. Zobaczyłam, że złapał się za głowę.

- Victor, spójrz na mnie. Jest coś jeszcze. –spojrzał na mnie niechętnie i zaczął mówić.

- Przyjęli moją kandydaturę. To oznacza, że jadę podpisać umowę. Po skończeniu meczów klubowych jadę do USA przygotowywać ich do Ligi Światowej i Mistrzostw Świata.

Z wrażenia zabrakło mi tchu.

- Świetnie kurwa świetnie. Masz coś jeszcze mi do powiedzenia?

- Nie.

Wyjęłam z szafy dres, szybko się przebrałam i wyszłam z domu. Zdążyłam tylko usłyszeć:

- Nikola nie uciekaj. – i trzaśniecie drzwiami.  

Pobiegłam do hali ale nie miałam ochoty na siatkówkę. Biegałam bez celu po mieście aż dotarłam do parku pod blokiem gdzie wcześniej mieszkałam. Usiadłam na ławce i nagle pojawiły się łzy. Otarłam szybko oczy i wróciłam z powrotem. Weszłam do domu i skierowałam się do łazienki; Victora nie było. Wzięłam koszulę i poszłam do łazienki; usiadłam na podłodze i zaczęłam płakać. Po chwili pojawił się i mocno mnie przytulił.

- Victor, czy ty nie widzisz co się dzieje? Zaczynamy się mijać. Nie możesz ukrywać takich rzeczy.

Nic nie mówił tylko nadal mnie tulił. Weszłam pod prysznic. Wstał i wyszedł, a ja skończyłam się myć i szybko położyłam się spać. 

Obudziłam się w nocy sama więc zeszłam na dół. Usiadłam na podłodze koło kanapy gdzie spał. Złapałam go za dłoń i położyłam głowę na oparciu i tak siedziałam nie wiem ile aż zasnęłam. Obudziłam się w łóżku w żelaznym uścisku Victora. Odwróciłam się do niego i położyłam dłoń na policzku. Lubiłam patrzeć jak śpi. Był wtedy jeszcze przystojniejszy, a jego prawie rude włosy sterczały w każdą stronę. Nie wiem czemu niektórzy mieli obiekcje do rudych. Ja ich wręcz uwielbiałam; no może poza Julką, ale ona była farbowana. Pocałowałam go w usta i wstałam. 

Gdy robiłam kawę zaspany wszedł do kuchni.

- Cześć – powiedział zachodząc mnie od tyłu. Odwróciłam się i mocno go przytuliłam.

- Nie chce się z tobą rozstawać na tak długo.

- Ja też nie. Ale ty i tak będziesz w Polsce. Zresztą zobaczymy się na Lidze Światowej. Chociaż nie będzie mi łatwo stanąć naprzeciw chłopaków.

Z racji tego że federacja była bardzo zadowolona z Ligii Światowej organizowanej w Polsce w 2013, na 2014 wyznaczyli Polskę i Niemcy.

- Im też nie będzie łatwo. Będziesz miał Paula i Holmesa w drużynie. A oni też grają w Polsce.

- No tak. To komu będziesz kibicować? – spytał z uśmiechem.

- Nie wiem. Muszę coś wykombinować, żeby mój mąż i chłopaki się nie obrazili. Dobra, idę się szykować na trening.

Wyszłam z kuchni i poszłam na górę. Victor pił kawę i minęliśmy się w korytarzu. Włączyłam na chwilę telewizor gdzie akurat leciała powtórka meczu z finału Ligi Światowej

- Fajnie jakby historia znowu się powtórzyła – powiedziałam do Victora. Chciałabym żeby obie drużyny znowu doszły do finału, ale nie wyobrażam sobie rywalizacji między nimi. Wyszliśmy z domu i powoli kierowaliśmy się na hale.

- Może twoi rodzice przyjechaliby wcześniej?

- Nie boisz się teściowej? – zaśmiał się.

- Się okaże. Może nie będzie taka zła.

Weszłam do szatni.

- Miałaś wczoraj przyjść – powiedziała Susan zakładając buty.

- Mieliśmy problem z Victorem.

- Co się stało?

- Oprócz tego, że nie powiedział mi wcześniej, że będzie trenerem USA to nic.

- Pierdolisz.

- Chciałabym.

- No to zajebista sprawa. Nie wiem o co ci chodzi.

- Nie chce się z nim rozstawać.

- Nik, przecież ty i tak będziesz w Polsce. Musiał kiedyś nadejść taki moment. To super szansa dla niego. Powinnaś się cieszyć.

- Boje się, że będzie to samo co ze Zbyszkiem.

- Victor jest inny. Zresztą on też będzie w Polsce. Oh, chodź już i nie marudź.

Wypchnęła mnie z szatni i poszłyśmy na salę. 

Trening przebiegł szybko i sprawnie. 
Cały tydzień zleciał w ekspresowym tempie i nim się obejrzałam, a jechaliśmy do Trentino.
-------------------------------------------
wrzucam coś co mnie kompletnie rozwaliło gdy to oglądałam :d    http://www.youtube.com/watch?v=Qv8qdlnHNKY
miłego :*