ROZDZIAŁ 62

- Krzysiu dawaj! - krzyknęłam w tył. Tamci człapali tak wolno, że nie chciało mi się biec z nimi. O dziwo miałam tyle energii, że byłam sporo z przodu. Czułam, że ten bieg będzie przełomowy.

- Nikola, zaczekaj - podbiegł zdyszany. I tak nieźle mu szło. Zwolniłam trochę i poczekałam na niego. Zaczęłam się śmiać.

- Oj Igła, wiek już nie ten.

- Ja tam nadal się czuje jakbym miał 18 lat.

- Kiedy to było.. - westchnęłam teatralnie. 

- Ej grabisz sobie - pogroził mi palcem. Jako pierwsi dotarliśmy do ośrodka. Tamci byli naprawdę sporo z tyłu i mogliśmy sobie spokojnie porozmawiać.

- Huczne wesele wybij sobie z głowy - powiedziałam gdy nawet przede mną uklęknął prosząc o takie coś.

- Nikolka, moja ty kochana. Chociaż ty bądź mądra i zróbcie takie wielkie wesele. Pełny kościół, sala na 200 osób, pyszne jedzenie, wszyscy których kochasz - rozmarzył się Krzysiu.

- A za to wszystko zapłaci Ignaczak.

- Dobra, umowa stoi. - wstał nagle pobudzony moimi słowami.

- Nie, nie i jeszcze raz nie. Możesz dzwonić do papieża, do prezydenta, do kogo tylko chcesz, ale nie! - wkurzona usiadłam na ławce.

- Nik, no dla mnie tylko zrób to. Wiesz, że mój koniec bliższy niż dalszy - usiadł koło mnie i wziął moją dłoń.

- Co ty pieprzysz. Andrea się będzie z tobą cackał do 50. Dobra, koniec tematu, zdania nie zmienię.

Niestety byłam w patowej sytuacji bo w tym momencie dobiegła reszta grupy.

- Składamy się na wesele Zbyszka i Nikoli - powiedział do reszty. Zbyszek spojrzał się na niego jak na wariata.

- O czym ty mówisz? - zapytał Igłę.

- Zróbmy głosowanie - powiedział i perfidnie się na mnie spojrzał. - kto chce hucznego wesela?

- Zdrajcy - skwitowałam gdy wszyscy podnieśli ręce.

- Em wydaje mi się, że to od nich będzie zależeć czy będzie hucznie czy nie - powiedziała Ania. Ojoj jakie pioruny poleciały w jej stronę.

- Jedna która mądrze mówi - uśmiechnęłam się do niej.

- Znajdziemy jakiś sposób by was przekonać - powiedział Ziomek do nas. Gromiłam go ze Zbyszkiem wzrokiem.

- Zdania nie zmienię. - tupnęłam nogą i weszłam do ośrodka. - Nie chce teraz gadać - powiedziałam do mamy i weszłam do swojego pokoju.

- Co ją ugryzło? - usłyszałam jak pyta Bartmana. Wzięłam szybki prysznic i założyłam legginsy oraz dłuższy sweter. Zeszłam do stołówki na kolację. Myślałam, że nacieszę się spokojnym posiłkiem, a tym czasem jak zaczynałam jeść weszła ta cała zgraja z Krzysiem na czele.

- Mamy już pięćdziesiąt pięć złotych i dwa grosze - powiedział mijając mnie.

- My mamy pieniądze na wesele ciołku - powiedział do niego Bartman.

- No to w czym problem? - odezwał się Andrea. No kurwa świetnie. Jeszcze on przeciwko nam.

- W tym, że my takie wydarzenia omijamy szerokim łukiem. Ma być szybko i sprawnie. Ja nie wytrzymam półtorej godziny w kościele. Bez urazy Grzesiu, ale po twoim już mi wystarczy.

- Nik, ale ślub może być szybki. Nam chodzi o wesele - powiedział z nadzieją Dziku.

- Nie - kurwa, zaczynałam się łamać.

- Coś wymyślimy - poklepał Igła Dzika. Spojrzałam na nich piorunującym wzrokiem, ale chyba nie wyszło bo zaczęli się śmiać. Poszłam do swojego pokoju i rzuciłam się na łóżko. Julka była w domu dziecka i było dość późno żeby do niej iść czy dzwonić; Paula nadal siedziała z nimi na stołówce; Zbyszek też. Wzięłam telefon i zadzwoniłam do Susan. Niestety nie odbierała i położyłam się z powrotem. Sekundę później wszedł Bartman. Pocałował mnie w głowę i ułożył swoją na moich plecach.

- Nikola, a co byś powiedziała na huczne wesele? - zapytał. Obrucił się i zaczął palcami wodzić po moim kręgosłupie.

- Bartman, chyba ci cegła na głowe spadła - obróciłam się w jego stronę. Leżeliśmy oboje na brzuchu nos w nos.

- Julka by nas mogła poprowadzić, świadkiem byłby Michał, a świadkową kogo tam sobie wybierzesz. Z księdzem by się szybko wszystko załatwiło. Chociaż by nas nie męczyli.

Położyłam się na plecach i wpatrzyłam w sufit.

- Nie - powiedziałam po chwili. Bartman podwinął moją koszulkę i zaczął całować mój brzuch.

- Nie zmienie zdania. Nie próbuj mnie udobruchać.

Podciągnął się wyżej i zaczął całować mnie po piersi.

- Bartman - warknęłam na niego. Nie zareagował, tylko całował dalej.

- Nikola, kochaj się ze mną - wyszeptał jednocześnie patrząc mi w oczy. Nie powiem, bo mnie trochę zasoczył. W sumie to już od kilku miesięcy tego nie robiliśmy. Od polany. Oboje chyba nawet nie mieliśmy czasu o tym myśleć; przynajmniej ja, a jeśli inaczej było ze Zbyszkiem to tego nie okazywał. Wolno podciągałam jego koszulkę i delektowałam się jego zapachem, który odurzał mnie niesamowicie. Włożył dłoń pod mój sweter i zaczął delikatnie masować moje piersi. Złapałam mocno za pościel, czując tak potężną falę rozkoszy. Zdjął szybko z siebie koszulkę i zabierał się za moją. Wygięłam lekko plecy, żeby odpiął mój stanik. Po chwili i on wylądował na podłodze. Obchodził się ze mną delikatnie, jak wtedy gdy kochaliśmy się pierwszy raz. Zaczął naprawdę powoli mnie całować, co całkowice doprowadzało mnie do szału.

- Zbyszek - powiedziałam i zwinnym ruchem przeżuciłam go na plecy. Złapałam jego ręce nad głową, pokazując jednocześnie jak ma mnie całować. Po chwili go uwolniłam i jego dłonie błądziły po moich udach i coraz wyżej. Oderwałam się od niego i zaczęłam rozpinać jego spodnie. Oj mało było w nich miejsca, mało. Zdjęłam szybko swoje i ponownie na nim usiadłam. Niestety szybko wylądowałam pod nim. Zbysiu dominator. Zaczął całować mnie po szyi a drugą ręką wodził znacznie znacznie niżej. Wygięłam się w łuk gdy jego palce powędrowały tam. Byłam tak gotowa jak jeszcze nigdy. Położyłam swoją dłoń na jego włosach i pociągnęłam do góry, po czym wpiłam się mocno w usta. Chciałam czegoś ostrzejszego i zaczęłam go szaleńczo całować. Ścisnęłam go nogami w pasie, czując jak jego męskość napiera na mnie. Warknął (dosłownie!) na mnie i chyba się trochę wkurzył, przez co był ostrzejszy. Nie cackał się tak jak wcześniej i chwilę później poruszaliśmy się w szaleńczym tempie, współgrając ze sobą idealnie. Potężna fala rozkoszy która raz za razem wyginała moje ciało powodowała, że czułam się złączona ze Zbyszkiem do granic możliwości. Nadal poruszaliśmy się w szaleńczym tepmie, powoli dochodząc do finału. Oboje wydaliśmy ostatnie tchnienie i doszliśmy. Bartman upadł wyczerpany na mnie i położył głowę na moich piersiach. Zaczęłam bawić się jego włosami i czułam, że na moją twarz wyskakuje szeroki usmiech. Zaczęłam się teraz śmiać i Zibi radosny spojrzał się na mnie.

- Co? - zapytał rozbawiony.

- Oprócz tego, że cię kocham to nic - zszedł ze mnie i po chwili się do niego przytuliłam. Położyłam dłoń na jego serca i słucham jak dochodzi do siebie. Zasnęłam jednocześnie wyczerpana i szczęśliwa. 

Obudziłam się w takiej samej pozycji jak zasnęłam, tylko Zbyszka nie było koło mnie. Brał chyba prysznic bo stamtąd dochodziły jakieś odgłosy; Pauli w ogóle nie było. Weszłam do łazienki i wpakowałam się Zibiemu pod prysznic. Po jakże długiej i męczącej kąpieli wróciliśmy się ubrać. To znaczy ja się ubrałam w dres, a Bartman poszedł do siebie. Zeszłam na stołówke, gdzie od razu wpadła mi w ramiona Julka.

- Hej - pocałowałam ją w czoło i mocno przytuliłam. Wszedł Zbyszek i przytulił nas obie. 

- No idealnie - zaśmiał się Igła przez całą stołówkę - a jeszcze Julka po dzisiejszej nocy możesz mieć rodzeństwo - dodał ciszej, lecz nie na tyle.

- Krzysiu, zobacz czy nie ma ciebie na hali co? - odezwał się Bartman.

Usiadłam z małą na kolanach, a potem przejął ją Zbyszek i wszyscy razem jak jedna rodzina zaczęliśmy jeść śniadanie a potem udaliśmy się na miasto na spacer. Szczęśliwa Julka wykorzystywała chłopaków i kazała się nosić na barana.

- Dobra, umowa stoi, ale pod jednym warunkiem. Jak zdobędziemy Mistrzostwa. I my i wy - wyciągnęłam rękę przed siebie. Pomyślał chwilę i ją uściskał.

- Zgoda. Ziomek, przecinaj.

Igła tak się cieszył jak już by wygrał.

- Nie ciesz się tak bo nic z tego nie będzie - klepnął go Dziku. Trochę opanowany wrócił do hotelu. Niestety na tym się nie skończyło. Siedziałam z Julką przy laptopie gdy wszedł do pokoju i wręczył mi płytkę.

- Co to jest? - spytałam zdziwiona.

- Moja lista piosenek na wasze wesele. Co prawda jeszcze kilka może dojść po Mistrzostwach, ale ta jest taka wstępna. - orzekł i wyszedł. Już prawie miałam wychodzić z małą na trening, gdy ten znowu wpadł, tym razem z listą zabaw weselnych.

- Kurwa, Igła skup się na turnieju, a nie mi z takimi rzeczmi wyjeżdżasz. 

Trochę się opanował i zszedł z nami na dół. 

Kolejny trening z nimi; na szczęście już nie tak wyczerpujący. 

- Jutro jedziemy na prezentacje strojów - powiedział Piotr, gdy rozciągaliśmy się po meczem. O cholera, za dwa tygodnie panowie mieli mistrzostwa. Spojrzałam smutna na Zbyszka. Na szczęście odbywały się w Polsce, ale my zaczynałyśmy zaraz po nich, więc nie było mowy o odpuszczeniu sobie treningów. Chociaż tych najważniejszych meczów nie chciałam przepuścić. 

Umyłam się i przebrałam i poszłam z Bartmanem odprowadzić Julkę. Przy okazji zanieślimy też drobne prezenty od innych chłopaków i trochę pobawiliśmy się z resztą.

- A gdyby tak Julka miała rodzeństwo? - rozmarzył się Zibi, gdy powolnym krokiem wracaliśmy do ośrodka.

- Wybij to sobie z głowy - klepnęłam go lekko w tyłek, a ten wziął mnie na ręce i resztę drogi spędziłam niesiona przez mojego narzeczonego.

--------------------------------------------------

mówie wam, dwa dni wieczorów z zawałami to stanowczo za dużo :) Wczoraj ZAKSA, dzisiaj Sovia i Delecta; dzień przerwy i zaczną się na nowo emocję:D komu kibicujecie?

pozdrawiam i mam nadzięję że rozdział się spodoba; trochę lipny, ale to dlatego, że za dużo emocji w tych ostatnich dniach było xd