ROZDZIAŁ 69

- Mówisz poważnie? - zapytał nadal zszokowany.

- Tak.

Wyszedł z kuchni żeby to przemyśleć; nie chciałam mu przeszkadzać i usiadłam na parapecie. Jacyś ludzie wracali z imprezy zataczając się po chodniku. Ja dawno na żadnej nie byłam. Nawet nie lubiłam chodzić; wolałam boisko, a poza tym w zupełności wystarczały mi spotkania z chłopakami.

Po pół godzinie poszłam do sypialni. Zbyszek siedział z twarzą w dłoniach.

- Hej, co jest? - spytałam kucając przed nim.

- Nie wiem. Po prostu mnie zaskoczyłaś. A co z twoją grą w siatkówkę?

- Zrobię sobie przerwę na kilka miesięcy, a potem wrócę.

- A Julka ci nie wystarcza? - zapytał biorąc moją dłoń.

- To nie o to chodzi. Ja po prostu czuję, że teraz jest odpowiedni moment.

- Nikola, przemyśl to dobrze. - spojrzał mi w oczy. Nie wiedziałam czy chciał tego dziecka czy nie.

- Nie chcesz mieć ze mną dziecka - powiedziałam smutno, zwieszając głowę.

- Co ty za bzdury opowiadasz - wciągnął mnie do siebie na kolana i mocno przytulił. - Chce, ale nie wiem czy to jest odpowiedni moment. Nikola, ja cały czas wyjeżdżam; nie chce tak jak Pit nie widzieć swojego dziecka przez dłuższy okres czasu. Nie chce cię zostawiać z tym samej.

- Dam sobie radę. Julka będzie mi pomagać. Tak samo jak Iwona. Nie będę z tym sama. A znowu tak często nie wyjeżdżasz.

- No dobra, możemy spróbować, ale nic na siłę - pocałował mnie w czoło. Uśmiechnęłam się i przystąpiliśmy od razu do działania.

Wujek z ciocią znowu się pokłócili. Zadzwoniłam do Sebka, który szybko przyjechał z tatą. Sebastian był moją bratnią duszą. Nie musiałam nic mówić, tylko szybko mnie przytulił, a wujek poszedł do moich nowych opiekunów. Chciałam mówić do nich na mama i tata, ale nie wiedziałam czy nie będą źli.

- Julia, nie płacz - powiedział swoim tonem Sebastian.

- Nie płaczę. Ja po prostu nie chce żeby oni się kłócili.

- Dobra, nie bądź baba tylko chodź podsłuchajmy o czym gadają - wziął mnie za rękę i zaciągnął do drzwi.

- Nie możecie się ciągle o to kłócić - powiedział cicho wujek Krzysiek. Spojrzałam zdziwiona na Sebka.

- Krzysiek, my się już staramy dwa miesiące i co? I kurwa nic - powiedział zły Wujek.

- W ciążę nie zachodzi się tak szybko - odpowiedział tata Sebka.

- Jaka ciąża? - powiedziałam cicho do niego. Nic mi nie mówili, że będę mieć rodzeństwo. Ucieszyłam się uradowana na samą myśl o tym.

- Ale zdrowi ludzie zachodzą. Robiłam testy i nic - powiedziała zrozpaczona ciocia. Ostatnio wyglądała koszmarnie. Prawie tak jak po śmierci tego wujka z którym miała ślub.

- Jacy oni są - nie dokończyłam, tylko dumnie wkroczyłam do pokoju. Sebek oczywiście towarzyszył mi. Na nasz widok zaczęli się śmiać. Zawsze tak reagowali, chociaż ja nie widziałam w tym nic śmiesznego.

- Tacy dorośli, a zero pomysłu - powiedziałam. Spojrzeli się na mnie zdziwieni. - Ciocia, ubieraj się i jedziemy do lekarza.

- Co? - spytała zdziwiona.

- Załamujecie mnie - zwiesiłam głowę.

- Ciocia, musisz się zbadać. Wujek ty też - powiedział Sebastian, jak zwykle świetnie mnie rozumiejąc.

- Że też wcześniej na to nie wpadłem - klepnął się w czoło wujek Igła. - oni mają rację.

Zebrali się szybko i pojechali we dwójkę do kliniki, a ja pojechałam do domu Ignaczaków. Bardzo lubiłam ciocię Iwonę; zresztą wszystkie moje nowe ciocie i wujkowie byli super.

- Mała zjesz coś? - spytała biorąc mnie za rękę.

- Nie. Ale napiłabym się wody - uśmiechnęłam się do niej szeroko. Później poszłam z Sebkiem odrabiać lekcję. Chodziliśmy do tej samej klasy i oboje jak na swój wiek byliśmy świetni w przedmiotach ścisłych. Marzyła nam się wielka kariera lekarska.

- Julka, tu musisz postawić kreskę, żeby było dobre wiązanie.

- Ale no nie widzisz, że jak dodam tutaj to potem będzie pustka? Przecież to się musi łączyć.

- Jak ty nic nie rozumiesz - załamał się.

- Ja nic nie rozumiem? To zobacz sobie na odpowiedzi - powiedziałam pewna siebie. To cecha nabyta od moich nowych rodziców. Otworzył książkę i spojrzał.

- Okej, masz rację - przeprosił i pocałował mnie w policzek. Czasami dochodziło do tego, że nawet jego rodzice musieli interweniować, ale kochałam się z nim sprzeczać o takie rzeczy. Szczególnie gdy ja miałam rację.

Gdy skończyliśmy odrabiać lekcje, ciocia zawołała nas na obiad; wujek pojechał na trening. Kilka chwil później przyjechał wujek Zbyszek i zabrał mnie do domu.

- I jak? - spytałam gdy wracaliśmy.

- Wyniki będą jutro.

Siedziałam załamana w domu. Lekarz powiedział, że po tamtej stracie dziecka, teraz mogę być bezpłodna. To by tłumaczyło, czemu kochając się ze Zbyszkiem czasami bez zabezpieczenia, jeszcze nie wpadliśmy. Oswoiłam się z tą myślą, ale musimy poczekać na ostateczną opinie do jutra. Usłyszałam, że otwierają się drzwi i wyszłam na korytarz.

- No i ja mu mówię, że to tutaj nie pasuje, a ten się upiera. No i sprawdził i miałam rację - zobaczyłam triumfalną minę Julki.

- Ja nie wiem jak on z tobą wytrzymuje - zaśmiał się Zbyszek.

Usiedliśmy przy stole i mała złapała nas za ręcę.

- Mogę do was mówić jak się mówi do rodziców? - spojrzeliśmy na nią zszokowani. Nie przeszkadzało mi że mówi na mnie ciocia, ale czekałam aż będzie gotowa żeby mówić mamo, a do Zbyszka tato.

- No pewnie króliczku - przytuliłam ją mocno i Zbyszek zrobił to samo.

- Mamo zrobisz mi herbaty? - powiedziała z szerokim uśmiechem. Zaczęłam się śmiać i wstałam.

- Tato, zrobisz mi coś do zjedzenia? - spytała Zbyszka.

Taa, Julka już się zdążyła przekonać, że talentu do gotowania u mnie zero.

Zjedliśmy kolację i poszliśmy spać. Mała miała swój pokój, który zdążyła już udekorować. Miała wielki kącik siatkarski, a racji tego że miała znajomych wujków siatkarzy to stale się powiększał. Posiadała chyba wszystkie koszulki klubowe z autografami, ale ten najcenniejszy - pasiak - wisiał na honorowym miejscu.

Rano obudziłam się dość wcześnie, żeby zawieść małą do szkoły i przy okazji odebrać wyniki.

- Cześć - powiedziałam do Iwony, gdy weszłam do szatni. Oczywiście Sebek z Julką uważali, że są dorośli i mogą sami dojeżdżać do szkoły, ale póki co woleliśmy nie ryzykować. Odprowadziliśmy ich pod salę i wyszłyśmy ze szkoły.

- Masz trochę wolnego? - spytała mnie Iwona.

- Jadę po wyniki, a potem trening.

- I jak ci się gra po powrocie z Włoch?

- Tutaj jest moje miejsce.

- A macie już plany na święta?

- Pewnie jak zwykle na wieś. Dołańczacie się? - uśmiechnęłam się do niej. W tamtym roku spędzaliśmy je razem.

- Nie wiem jeszcze. Dam znać - zaśmiała się. Pożegnałyśmy się i pojechałyśmy w dwie różne strony.

Weszłam do kliniki i pani z recepcji skierowała mnie od razu do gabinetu.

- Pani Nikolo, tak jak się obawiałem, tamto poronienie spowodowało bezpłodność u pani. Przykro mi - spojrzał na mnie smutnymi oczami spod okularów.

- Rozumiem. - wzięłam wyniki i wyszłam. Już wczoraj oswoiłam się z tą myślą, ale usłyszeć że to ostateczny wynik, wywołał u mnie fale łez. Wracałam przez Rzeszów zapłakana. Wpadłam w drzwiach na Bartmana.

- Nikola, ty tutaj? Miałaś być na treningu. O jezu co się stało? - spytał widząć moją zapłakaną twarz. Mocno go przytuliłam i wybuchnęłam płaczem. Zobaczył że trzymam w ręku kartkę i gdy zobaczył wyniki pobladł. Popłynęła mu pojedyńcza łza która szybko zniknęła w zaroście. Te pacany znowu się założyli, ale tym razem z Kadziewiczem i cała reprezentacja zapuszczała zarost. Kadziu uważał że nie wygramy złota, a tu taka niespodzianka. Postawił im warunek że jak wygramy to zapuszczają brodę, a tamci się zgodzili i mają chodzić tak, dopóki każdemu nie wyrośnie. Biorąc pod uwagę predyspozycję Pita, to będę mieć męża z zarostem do końca życia. Chyba, że Andrea go wywali.

- Mógłbyś się w końcu ogolić - zaśmiałam się przez łzy, co rozładowało trochę atmosferę.

- Chciałbym. Nikola będziemy próbować dalej. Przecież zdarzały się takie przypadki, że jednak bezpłodna osoba zachodziła w ciąże.

- Wiem. Damy razem radę - nadal mocno mnie przytulił. Po chwili oboje wyszliśmy z domu i pojechaliśmy na Podpromie. Po treningu pojechaliśmy po Julkę i Sebka do szkoły.

- Dzień dobry - weszliśmy oboje do szkoły, a potem do ich klasy. Nauczycielce aż zabrakło oddechu gdy zobaczyła kto wszedł do jej klasy. Byłam pewna że to głównie przez Zbyszka.

- Mama, tata - Julka podbiegłam do nasz i mocno uściskała.

- Chcielibyśmy również zabrać Sebastiana Ignaczaka. - powiedział Zibi uśmiechając się do niej.

- O..oczywiście - powiedziała cała czerwona.

- Tata przestań - skarciła go cicho Julka. Zaczęliśmy się śmiać i w czwórkę wyszliśmy na korytarz.

- Jak było w szkole? - spytałam gdy wracaliśmy.

- Mamy nowego chłopaka w grupie i Sebastian się z nim pokłócił - wykapowała Sebastiana Julka.

- Chyba wiem kto to jest - znowu zaczął się śmiać Zbyszek.

- O co poszło? - spytałam ciekawa.

- Przystawiał się do Julki.

- Co? - zapytałam z niedowierzaniem.

- Chciał pożyczyć od niej kredkę.

Zaczęliśmy się ze Zbyszkiem tak śmiać, że wchodząc po schodach aż rozbolały nas brzuchy.

- Dobre - skwitował Zibi tylko.

- No to kto jest tym małym?

- Oliwier Winiarski - odpowiedział za nich Bartman.

- Przecież on jest od nich młodszy - powiedziałam zdziwiona.

- Ale za to bardzo mądry - odpowiedziała Julka - pani tłumaczyła że przenieśli go na wyższy poziom.

- Czemu mi nie powiedziałeś wcześniej?

- Wyleciało mi to z głowy.

- Winiar i Igła w jednej drużynie? Jeszcze tylko Wrony brakuje do kompletu.

- Wykrakałaś - zaczął się śmiać.

- Co?

- No tak no. Mamy trzech nowych. Łukasz odszedł więc ściągnęli Wrone, do tego Jarosz i Winiar.

- Masakra jakaś - zwiesiłam głowę. - mam nadzieję że jeszcze długo nie będę musiała ich razem widzieć bo chyba zwariuje.

- Za późno. Mają wpaść wieczorem.

- Zbyszek.

- No co?

- Jutro mamy trening, Julka rano wstaje do szkoły.

- No przecież wiem. Będzie kulturalnie - zaczął się znowu śmiać.

- Ja znam to wasze kulturalnie. Dobra, o której mają przyjść?

- O 20.

Pojechaliśmy zrobić zakupy, bo lodówka prawie świeciła pustkami.

Wracaliśmy obładowania siatkami; zdążyliśmy wszystko rozpakować, a wpadła cała banda.

- Witam - wszedł do kuchni Oliwier. O nie, jeszcze jeden taki dzieciak jak Julka i Sebek. Myślę że się dogadają.

- Cześć - uśmiechnęłam się do niego. Za nim weszła Dagmara i Michał.

- Miło witać nowego Soviaka - uściskałam go mocno. - skąd taka decyzja?

- Skończył mi się kontrakt a dostałem kilka nowych propozycji, więc postanowiłem coś zmienić.

Znowu ktoś zadzwonił i tym razem to ja poszłam otworzyć, a chłopaki rozmawiali o drużynie. Otworzyłam drzwi: pozostała Resovia dotarła do nas.

- Witam panów i panie - uśmiechnęłam się do Iwony. Oliwier gdzieś zniknął, więc pewnie dołączył do dzieciaków, ale wolałam to sprawdzić.

- Co robicie? - spytałam wchodząc do pokoju.

- Odrabiamy lekcję - odpowiedział Sebastian. Chyba był trochę zazdrosny. Wycofałam się i weszłam do salonu. Usiadłam koło Zbyszka.

- Sebek ma konkurenta - zaśmiałam się do Igły.

- Jak to?

- Pokłócił się dzisiaj z Oliwierem. Ale zgadnijcie o co - wytłumaczył Zibi.

- O kredkę - powiedziałam znowu się śmiejąc.

- Kurde, mam nadzieję że się polubią - zaniepokoiła się Iwona.

- Spokojnie, ta trójka pasuje do siebie idealnie.

- No to mamy prawdziwe Sovia children - zaśmiał się Pit. Sovia ladies były już powszechnie znane. Tak samo jak ZAKSA ladies.

- Więcej klubów mogłoby się przyłączyć - powiedziała Iwona.

- Musimy je wszystkie jakoś zwerbować i zrobić mały zjazd - zaczęłyśmy kombinować.

- Ustaliliście już termin? - przerwał nam Igła.

- Nie rozmawialiśmy jeszcze o tym - spojrzałam na Zbyszka.

- Mieliśmy teraz co innego na głowie - odpowiedział tylko.

 - No to jak ochrzcicie chłopaków? - zmieniłam szybko temat.

- Trzeba coś wykombinować - zamyślił się Zbyszek.

- Ciebie też to dotyczy - wkopał go Kuba.

- Ja tam pomysł już mam - powiedział zadowolony Igła. - ale to zdradzę później bo muszę jeszcze z trenerem obgadać.

- No to Andrzej opowiadaj co tam u ciebie - spojrzałam na naszego nowego środkowego.

- Co tu gadać. Zespół nam się zawiesił na jeden sezon. Chyba że jak będziemy grać razem to sklepiemy jakiś kawałek.

- Mama, nalejesz nam coś do picia? - weszła do salonu Julka.

- Już maluchu - wstałam i nalałam im soku, po czym trzy szklanki zaniosłam do jej pokoju. Oliwier tłumaczył zadanie Sebkowi, więc szybko się wycofałam. Julka siedziała u Zbyszka na kolanach.

- Jak wy wyglądacie. Do wujka Andrzeja i Grześka to już się przyzwyczaiłam ale reszta totalna masakra - podsumowała ich mała.

- To dowód naszej męskości - wypiął dumnie pierś Igła.

- Jak męskość masz na twarzy to ja gratuluje - zaśmiał się Pit.

- Ty się lepiej nie odzywaj bo nic ci nie rośnie.

- I przez ciebie musimy nadal to nosić na twarzy. Wolałem okres gdy miałem blond włosy - zamyślił się Winiar.

- Ty miałeś blond?

- Krótko, ale miałem. Ale Plina i tak wymiatał. Albo trener Księciunio*. Tego co napadło to nie wiem; i broda i włosy.

- A pamiętacie te fale jak się z Paulem ostrzygliście? - zapytał Igła Bartmana.

- Taa. Chyba do tego wrócę - zamyślił się Zbyszek. Lubiłam go w tamtej fryzurze.

Około 23 wszyscy się zebrali i poszli; jutro czekał nas w końcu normalny dzień.

- Mówiłem ci już jak bardzo cię kocham? - spytał Zbyszek gdy leżeliśmy w łóżku.

- Z milion razy - zaczęłam się śmiać.

- No to będzie milion pierwszy. - pocałował mnie w usta. - Nikola, musimy ten termin ustalić.

- Wiem, wiem. - przytulona do niego zasnęłam.
-------------------------------------------
czatowałam wczoraj na bilety na Podpromie i co? 10 min i po biletach :( jak ktoś ma do odsprzedania to ja chętnie kupie :D
pozdrawiam :*