ROZDZIAŁ 70

- Julka, tata cię odbierze ze szkoły bo ja mam trening dobrze? - rano zwykle to ja zaprowadzałam małą, czasami też jeszcze Sebastiana.

- Pewnie mama - pocałowała mnie w policzek i weszła do szkoły. Wróciłam do domu i z powrotem położyłam się do łóżka, gdzie Bartman nadal smacznie spał. Wtuliłam się w jego ciepłe ciało i zasnęłam.

Któregoś dnia siedząc wieczorem ze Zbyszkiem przed telewizorem, weszła Julka. Z Sebastianem ciągle robili testy z biologii i chemii. Krzysiek bał się, że jak tak dalej pójdzie to będzie miał geniusza w domu, który będzie mądrzejszy od niego. Co prawda my ze Zbyszkiem też nie mieliśmy ukończonych studiów, ale ja byłam świetna z biologi, a Zbyszek z matematyki.

Mała usiadła między nami.

- Ostatnio Sebek mi mówił, że są nabory na treningi no i ja bym chciała się zapisać- powiedziała szybko i patrzyła dzielnie w ekran.

- Treningi? - spytałam zdziwiona. Nigdy nie mówiła, że chce grać w siatkówkę.

- A to nie będzie ci przeszkadzać w nauce? - spytał Zbyszek. Ten to jak zwykle coś palnie. I tak już wystarczało, że cały czas siedziała z nosem w książce.

- I to by było ile razy w tygodniu?

- Wtorki, środy po dwie godziny i w soboty cztery.

- A Sebastian też chodzi?

- Nie. On tylko o tym słyszał. On nie lubi ręcznej.

- Ręczna? - spytałam zdziwiona.

- No tak. Pani od wfu mówi, że w przyszłości zostanę gwiazdą - wyprostowała się dumnie. Spojrzałam na Zbyszka, który już przyjął do wiadomości, że nie będzie kontynuowana tradycja rodzinna. Chyba, że z drugim dzieckiem.

- No dobra. Masz jego numer albo cokolwiek?

- Jutro o 16 jest pierwsze spotkanie.

- Kurde mam trening - powiedziałam smutno.

- Ja mogę - powiedział Zbyszek. Widać, że ten pomysł nie za bardzo mu się spodobał.

- No to świetnie. Seba i Oli też będą. - bałam się, że większy szum zrobi obecność trzech reprezentantów Polski w siatkówce, niż samo zebranie.

- Ale że ręczna? - spytał zdziwiony Zbyszek gdy Julka wróciła do pokoju.

- Oj przestań. Może jej się jeszcze odmieni. W tym wieku to ja też wszystkiego próbowałam. Wszystkiego oprócz siatkówki i zobacz jak trafiłam.

- No ja wiem bo sam zaczynałem od czegoś innego.

Po treningu wpadłem do Ignaczaków gdzie była Julka. Szybko spakowała swoje rzeczy i w piątkę pojechaliśmy na sale do jej szkoły. Było strasznie dużo dzieciaków; w tłumie poszukałem Winiarskich i podeszliśmy do nich. Julka poszła się przebrać, a my stanęliśmy pod ścianą i czekaliśmy.

- Zapraszam opiekunów dziewczynek - powiedział pan, który wyglądał na trenera; no więc tam podszedłem. Chwilę później dołączyła do mnie Julka.

- Proszę podchodzić po kolei i wpisywać się na listę. - Odkąd ją adoptowaliśmy posiadała moje nazwisko, więc w razie grania będzie jak to ona określiła, dostojnie wyglądać. Potem ja się podpisałem i wróciłem na miejsce koło chłopaków, a dziewczyny się rozgrzewały i zaczęły grać. Kiedyś sam miałem grać w ręczną, ale na szczęście bardziej spodobała mi się siatkówka. Natomiast Julka była niezła. Wiadomo, że w tym wieku raczej nie była to profesjonalna gra, ale zapowiadała się nieźle. Poczułem, że w kieszeni wibruje mi telefon więc szybko wyjąłem i odebrałem.

- Jesteście jeszcze na sali? - spytała zdyszana Nikola.

- Tak.

- Zaraz będę - i się rozłączyła. Nikola była jedyna w swoim rodzaju. Pięć minut później wpadła na salę. Pomachałem jej i dołączyła szybko do nas.

- Dużo mnie ominęło? - spytała z uśmiechem patrząc na Julkę.

- Nie. Niedawno zaczęły. Jak trening?

- Dobrze. Myślałam, że będę trochę wcześniej, ale musiałam podpisać papiery. W środę wyjeżdżamy do Warszawy.

- O, to nie dobrze - kurde, my wyjeżdżaliśmy do Bydgoszczy. - No to mamy problem.

- Pogadamy o tym później - zafascynowana dalej wpatrywała się w małą. Sebek i Oli zresztą robili to samo. Wszystko wskazywało na to, że mały Winiarski będzie miał takie same oczy jak Michał. Już teraz wszystkie dziewczyny leciały na to.

- Co mi się tak przyglądasz? - spytał Winiar.

- Wiecie co, ja to mam już dosyć tej brody. Wali mnie to, że Pitowi nic nie rośnie. Jutro przychodzę ogolony.

- No nareszcie - powiedziała Nikola, przytulając mnie.

- Chociaż jeden dobrze gada - skwitowała Iwona.

- Dobra, jak ty to ja też - Igła zdradził w tym momencie swojego przyjaciela - a swoją drogą, to widzieliście Kurka? Ten to jak wygląda. Jego fanclub pomniejszył się od razu.

- A Rudy? - zaśmiał się Winiar. Kuba strasznie wyglądał; wstawili swoje zdjęcia z zarostem na stronę i o ile na mnie czy Winiara nie zwracali uwagi, o tyle nad Jaroszem i Kurkiem się pastwili.

- Julka dawaj - wydarł się Sebek gdy miała piłkę i zmierzała ku bramce. Wbiła piękną bramkę i chłopaki zaczęli skakać z radości. W tym samym momencie sędzia ogłosił koniec.

- I jak wam się podobało? - przybiegła zmęczona do nas.

- Byłaś świetna - pocałował ją w policzek młody Ignaczak. Spojrzałem na Igłę i zacząłem się śmiać widząc jego minę. 

- Jestem ciekawy czy coś z tego wyniknie - powiedziałem cicho do Nikoli. Zaczęła się śmiać i poszła z małą do trenera. 

Trzy godziny później wróciliśmy do domu i po zjedzeniu kolacji Julka poszła spać, a ja poszedłem od razu do łazienki.

- Co robisz? - spytała Nik, wchodząc. Była zajęta rozpinaniem bluzki, co mnie trochę rozpraszało. 

- Będę się golił - wyjąłem wszystkie przybory i zacząłem. Gdy Nik wychodziła z pod prysznica, było już po wszystkim. - I jak? - spytałem odwracając się do niej.

- No w końcu wrócił mój dawny Bartman - podeszła do mnie i pogładziła po policzku. Następnie pocałowała mnie i chwilę później leżeliśmy w łóżku kochają się do granic możliwości.

- Halo? - była siódma rano i jakiś pacan dzwonił do nas o tej godzinie.

- Chciałem tylko powiedzieć, że trening macie o 15. Przekaż Zbyszkowi bo trenujemy dzisiaj razem.

- I dzwonisz do mnie w tej sprawie o 7 rano? - spytałam zaspana.

- No myślałem, że już dawno wstałaś żeby Julkę uszykować.

- Cholera jasna - wstałam szybko z łóżka i popędziłam do jej pokoju. 

Mała na szczęście już nie spała.

- Chyba zaspałam - powiedziałam krzywiąc się.

- Mamy czas.

Ubrałam się szybko i zrobiłam Julce coś do jedzenia, po czym wyszłyśmy z mieszkania. Wracając weszłam do sklepu po kawę i kierowałam się do domu.

- Trenujemy dzisiaj razem - powiedziałam do Zbyszka, który robił śniadanie.

- Ciekawe czemu. I o której?

- O 15. Tak sobie pomyślałam, że możemy dzisiaj ten termin ustalić - usiadłam koło niego na blacie. 

- No to jemy i jedziemy do kościoła - pocałował mnie w usta i kończył robienie jajecznicy. Zjedliśmy i Zbyszek poszedł się uszykować. Około 11 byliśmy w drodze do kościoła. To była męczarnia siedzieć tam i wysłuchiwać kazania księdza. Musieliśmy zrobić kurs przedmałżeński, ale gdy powiedzieliśmy mu, że nie damy rady bo ciągle gdzieś wyjeżdżamy to przystał na maksymalnie skrócony, który ukończyliśmy tego samego dnia o 14.

- No, taki ksiądz to mi się podoba. Szybko i konkretnie. Mam tylko nadzieję, że nie zmieni zdania na ślubie - wychodziliśmy właśnie z plebanii i kierowaliśmy się nad Podpromie. 

- 29 grudnia wydaje się idealną datą - zaśmiał się Zbyszek.

- Mieliśmy szczęście z tym terminem - jedyny wolny jaki został. Inaczej dopiero marzec. 

- Na razie nie mówmy nic Igle. 

- Mało czasu zostało.

- Wiem wiem.

Weszliśmy na hale, gdzie była już cała męska i żeńska ekipa. Podeszliśmy do nich z szerokimi uśmiechami na ustach.

- A wy co tacy happy? - spytał Igła.

- Dowiesz się wieczorem - powiedział tajemniczo Bartman.
-------------------------------------------
chciałabym się dowiedzieć ile was tak naprawdę to czyta, także proszę nawet o mały komentarz.
tak mnie dzisiaj na szło na ten śmieszny filmik http://www.youtube.com/watch?feature=endscreen&v=DyejLiXV-Bk&NR=1
pozdrawiam :*